Beschrijving
Geweven katoenen lendedoek uit Ivoorkust.
Ikat / indigo geweven van Baulevolk.
Formaat 1.44 m bij 1.05 cm.
VINTAGE INDIGO TEXTIEL van de stammen die in de regio Ivoorkust van Afrika wonen. Traditioneel werd dit textiel als omslagdoek gedragen. Moderne manieren om deze stoffen te gebruiken zijn als decoratieve sprei, aan het voeteneinde van een bed, een stranddeken, stof voor kussens, ingelijst als kunst aan de muur of zelfs als een coole sjaal/omslagdoek.
DE SCARIFICATIES EN DE UITDAGINGEN VAN TWEE BESCHAVINGEN.
Eeuwenlang zijn etnische scarificaties zichtbaar op de lichamen en gezichten van leden van Afrikaanse stammen onderdeel van hun cultuur. Waar komen deze markeringen vandaan, wat is hun betekenis?
Volgens de Moose-traditie verschenen er scarificaties in het noorden van het huidige Ghana.
In de 18e eeuw, in Benin, maakten markeringen op het gezicht het mogelijk om leden van iemands clan te identificeren tijdens oorlogen en conflicten. Deze merktekens waren vanaf de 16e eeuw ook een manier om de slavernij te omzeilen. Slavenhandelaren wendden zich af van mensen met vlekken op hun gezicht en lichaam.
De littekens worden gemaakt bij kinderen vanaf tien jaar. Bij jongens treedt littekenvorming vaak op tijdens de besnijdenis. Voor een meisje is het belangrijk om vóór het huwelijk littekens te hebben. Als overgangsritueel gaan deze scarificaties doorgaans gepaard met een ceremonie, op dezelfde manier als de excisie, die in 29 landen in Afrika en het Midden-Oosten wordt beoefend. Ze worden vaak gemaakt met stenen, glas of messen.
In dorpen worden kinderen zonder littekens op scholen lange tijd belachelijk gemaakt. Tegenwoordig wordt deze traditie daarentegen als een praktijk beschouwd, soms barbaars, soms retrograde. Spot bij het ontbreken van littekens tijdens de kindertijd, en vervolgens de spot veroorzaakt door deze scarificaties in stedelijke gebieden, de traditie sterft moeilijk.
Betekenissen
De littekens worden gemaakt op de slapen, wangen, voorhoofd en op het lichaam, vooral de buik en de rug.
De betekenissen zijn meervoudig: behoren tot een clan, geloof in een godheid, behoren tot een sociale klasse, of zelfs een symbool van het bereiken van een levensfase. Een vrouw die klaar is om te trouwen, zal bijvoorbeeld een reeks littekens op haar buik hebben. Soms worden scarificaties zelfs voor therapeutische doeleinden uitgevoerd. In Togo zou de praktijk van deze bezuinigingen bedoeld zijn om neurologische ziekten, zoals epilepsie, te behandelen.
Een traditie die verdeelt
Sommige mensen worden tegen hun wil getekend. Dit zijn vaak kinderen, die ze niet accepteren omdat ze de betekenis ervan niet begrijpen.
Terwijl sommigen hun scarificaties in de loop van de tijd accepteren, accepteren anderen ze integendeel niet langer. Omdat in een moderne samenlevingscontext de blik van anderen zwaar kan zijn.
Mensen vinden het mooi, ik vind het lelijk. Wij zijn niet zoals de anderen. Ik hield van mijn littekens en schepte erover op. Maar vandaag de dag is het in de stad uit de mode
De traditie gaat verloren. De modernisering die beetje bij beetje door religieuze en overheidsinstanties wordt opgelegd, heeft deze praktijk geleidelijk vertraagd. Sommigen bekritiseren culturele standaardisatie.
Een ander obstakel voor de praktijk van scarificatie: gezondheidsproblemen. De littekens worden in feite gemaakt in overeenstemming met de voorouderlijke traditie, waarbij gebruik wordt gemaakt van niet-wegwerpbaar gereedschap. Dit resulteerde in talrijke bewustmakingscampagnes in de dorpen. De risico’s van infectie en besmetting, met name AIDS en tetanus, zijn allemaal redenen en argumenten die zich tegen deze praktijk verzetten.
Tegenwoordig bestaat er echter een groot verlangen om deze traditie ondanks alles voort te zetten. Zelfs vandaag de dag zijn scarificaties een teken van herkenning tussen volkeren. Op dezelfde manier waarop een gemeenschappelijke taal mensen samenbrengt. Om deze scarificaties te illustreren presenteert fotografe Joana Choumali een serie foto’s met de titel “Hââbré, The Last Generation”, zodat deze traditie niet vergeten wordt.
Tegenwoordig zijn etnische scarificaties bij wet verboden in Burkina Faso. In Benin is deze praktijk bijna uitgestorven, na tussenkomst van Franse kolonisten.
Tussen trots en schaamte ervaart iedereen zijn scarificaties op een andere manier. Of ze nu uit eigen keuze zijn gemaakt, of ze nu ten goede of ten kwade zijn gezien, al deze parameters betekenen dat de traditie vandaag de dag de neiging heeft te verdwijnen. Vanaf nu zijn de laatste littekens mensen boven de veertig. De moderniteit zal de overhand hebben gekregen op deze voorouderlijke traditie.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.